...Cień...scars...

Kiedy byłem małym dzieckiem 
Lubiłem gonić swój cień,
Który uciekał mi radośnie, 
Bawił się ze mną tak dzień w dzień.

  A teraz skoro dziecięce lata minęły
  Rzeczywistości dni szare
  Nie tylko moje skrzydła podcięły.

Wówczas, gdy ja z zaciętością
Siłowałem się z kłopotami o lepsze życie,
Mój kompan zabaw zrobił się niemrawy
I powolny całkowicie.

  Wzięłem, więc swój cień pod rękę
  By szedł przy moim boku,
  Poczułem jednak, że ciągnę go siłą,
  By mógł dotrzymać mi kroku.

A kiedy życie kolejnego haka podstawiło
Ja ponownie się podniosłem,
Lecz jego już przy mnie nie było.

  Gdzieś za mną w tyle pozostał
  Jakby to on, a nie ja od życia w kość dostał
  Zatem zarzuciłem go sobie na plecy
  I niosę swój cień wcale nie dla hecy!