życie obchodzone bokiem

https://www.youtube.com/watch?v=3dm_5qWWDV8

Zawsze wracam do tej piosenki, kiedy czegoś bardzo chcę.

Wywraca ona we mnie wszystkie emocje. Wgryza się w skórę. Dotkliwie, mocno, do krwi i szaleństwa.

I nie chcę tego zatrzymywać...

Jeżeli możesz, posłuchaj głośno- wejdź w moje myśli.

Ten moment, gdy ktoś obraca w swojej dłoni wszystkie Twoje stany.

W sekundę sprawi, że jesteś szczęśliwy, w innej sekundzie wyrwie z Ciebie wszystko.

NIesamowite.

Zmuszono mnie do refleksji.

Do zastanowienia się nad swoim życiem.

Człowiek przyjmuje wiele rzeczy tak po prostu, nie zastanawiając się czego tak naprawdę oczekiwał, o czym marzył. Często zatracamy siebie kosztem powinności, kosztem cudzych oczekiwań, cudzych planów względem nas. Ale czy chcemy obejść życie bokiem? Te słowa utkwiły w mojej głowie. Żyjemy zgodnie z pewnymi standardami, zachowaniami, schematami. Na ogół każde życie wygląda podobnie. Czasem ktoś się wyrwie z szarego tłumu i powie; nie, nie będę pracował od 8 do 16, nie, nie będę żoną i matką, nie, nie będę w garniturze, nie, nie nie i jescze raz nie. Może czasem trzeba krzyknąć "chrzanić to" i zrobić coś niestosownego, wyłamać się z życiowej rutyny. 

Radzę- weź gitarę i graj, weź farby i maluj, ulep coś, idź, krzycz. 

A tymczasem Panna P. pozostaje sama w czarnej jak to tło dupie. 

Może wszyscy spotykamy się tutaj po to, aby coś zmienić?

Czas spełniać marzenia. Ale swoje, nie cudze.

Na koniec wierszyk, a właściwie kluczowy fragment- bo jak wiadomo, mogłabym używać wierszy zamiast tworzyć własne sploty słów. 

"Co robić teraz gdy się spadło z chmur 
Na wielkie ziemi tej pustkowia 
Co robić teraz gdy się skończył cud 
Wymódlmy zatem go od nowa..."

Edward Stachura