Zbyt często wchodzimy w relacje bez sensu.

Tworzymy relacje na chwilę. Szybko się obrażamy i nudzimy. Nie rozumiemy się, bo nie potrafimy rozmawiać. Nie budujemy mostów tylko je podpalamy. Poddajemy się zbyt latwo. Zamykamy oczy, aby nie widzieć. Nie podziwiamy świata i nie szukamy człowieka. Odcinamy się grubym murem od serca. Tracimy siebie. Dotykamy bez uczucia. Robimy coś, aby zrobić. Na pokaz. Nie po to, aby poczuć i przeżywać. W każdym miejscu potrzebujemy kontaktu i wtyczki, aby naładować telefon, smartfon, tablet. Przytulamy ekran przed snem. Tak trudno znaleźć w nas słońce. Tak trudno jest nas znaleźć. Tak trudno zapamiętać. A przecież tak bardzo chcemy żyć naprawdę. Tak bardzo chcemy kochać. Jednak przechodzimy obojętnie obok miłości i słów. I tylko czasem, ciemną nocą płaczemy. Umieramy z rozpaczy. Tak bardzo boleśnie chorzy na samotność.

~ Kaja Kowalewska / Niebo

Myśle , ze nie potrzeba więcej słów..