"Życie zawsze było cudowne, gdy miało się przy sobie rodzinę, przyjaciół.  

Z czasem chcieliśmy mieć coraz więcej; nie wytrzymaliśmy organicznie.

Wywierana przez nas presja była funkcją zmodyfikowania sobowtóra.

Wszyscy nie jesteśmy w pełna świadomi czynu, który naprawdę może wykazać ludziom jakąkolwiek krzywdę.

  Jesteśmy bezsilni, gdy mówimy to, czego nie chcemy.

Nie chcemy ranić naszego bliskiego, to on chce, byśmy zachowywali się tak, jak on nam kazał.

  Bóg kazał nam żyć w zgodzie z innymi, ale my zadajemy sobie pytanie: Czy umiemy tak żyć? Umiemy pokonać nasze prostackie spojrzenie na świat? 

 Myślę, że jesteśmy wulkanem, z którego wylewa się wrząca lawa, której my nie możemy powstrzymać. 

 Jesteśmy bezsilni, tak jak bezsilne są rośliny, które chcemy zrywać i robimy to, nie zastanawiając się nad ich losem."

 I nie kopiowaĆ.

- Nie lubię tego !