end?

Nie masz dla Ciebie miłości...

Nie mam ja w sobie miłości.

Jeśli chcę to mogę dbać o Ciebie, być pod ręką.

Tylko nie mogę mówić, że serce mi pękło.

Jeśli będę chcieć to mogę Cię przytulać.
Ale muszę się pozbawić złudzeń, nie zaczniesz mnie kochać.

Odchodząc zabiorę miłość ze sobą.
Zbyt wiele ważniejszego jest przed Tobą.

Mogę spać całe dnie od wieczora aż do rana, rana i wieczora.

Nie zmartwisz się nawet, gdy cisza zacznie trwać wieki.

Chce dać całą swą miłość temu, z którym się nudzę.

Zacznę żyć z nim, stawiać go ponad Tobą.

Mogę wylewać wiadra łez, dręczyć podle.

Nie kiwniesz nawet palcem, lepsze rzeczy masz do roboty.

Nie chcesz ciepła, bezpieczeństwa i miłości.

Nie potrzebujesz mnie, koca, herbaty i parapetu.

Zabierasz swoje płyty, świat i naszą filozofię.

Dopiero idziesz, a ja już tęsknie. 
Wciąż głupia wyglądam na Ciebie, czy może to okaże się moją złudą.

Ale mijają dni, nic się nie dzieje. Popadam w otępienie.

Co mogę jeszcze dla Ciebie zrobić? Wzdycham i wzruszam ramionami.

Odwracam się na pięcie, by pójść nie wiadomo gdzie.

Wiadomo, że bez Ciebie.

Nie czuję się spokojnie i prawie płaczę,
moja złość odbija się na Tobie bez echa, blaknącym na mnie śladem.