Ori jest smutna, nie pytać.

Czuję się bardziej samotna niż kiedykolwiek wcześniej. Łzy ściekają mi po policzkach strumieniami, tworząc małe dróżki po których będą płynąć kolejne, aż do braku wydzieliny ocznej. Po raz pierwszy chcę pójść do szkoły, zająć się czymś, choćbym miała sama siedzieć w ławce. Chcę zająć się czymkolwiek, byleby wypełnić to coś w moim sercu, które po prostu powoli sobie umiera z powodu braku towarzystwa świata zewnętrznego. Czuję, że moja przyjaźń pewną osobą umiera sobie śmiercią długą i bolesną, przynajmniej dla mnie. Dlatego w najbliższym czasie zrobię sie na Emo i zacznę zachowywać się jak te nieszczęsne dziewczynki, które malują oczka na czarno i ubierają ciemne ciuszki, dla podkreślenia swojej osoby. Myślałam o niepodaniu wam nowego adresu photobloga, pewnie tak zrobię. Będę zaczynać wszystko od początku.

Idę się uczyć, nie mam nic lepszego do roboty.