Jesteś chłopcem zagubionym we własnej głowie.

Brniesz przez chaszcze mgliste w milczącej zgodzie,

na nienawiść narastającą stale w Tobie.

Mam wrażenie, że zapomniałeś o słowie "nie".

Jesteśmy materialni? realni? Jakkolwiek moralni?

W myśli wirze utopieni całkowicie nienamacalni.

I jak mamy się poznać operując paletą wrażeń?

Całość otoczenia to pozbawiona znaczenia produkcja wyobrażeń.

Każdy całkowicie osobno percypuje swoją rzeczywistość.

Próbując więc narzucić mi swoją, jako oczywistość

Znieważasz ą oazę spokoju  - zawłaszczasz samotność

Profanacja jedynego co mam, depczesz jedyną "ja" własność.

Wolę byś został pełnym gniewu zagubionym chłopcem,

gdyż pomoc tobie to jedynie podróż na zdradliwe manowce,

a ja nie jestem pasterzem, który kocha swoje owce.

Sam zjesz swej złości gówniarskiej owoce.