#7

zachęcam do dodawania do obserwowanych, komentowania, klikania 'fajne' (odwdzięczam się) / jestem na GG pod numerem: 46062590

pomagamy tu: www.photoblog.pl/zakochanewzyciu

"Life Emily"

Odwróciłam się i ujrzałam za płotem młodego, przystojnego chłopaka. Zrobiłam minę w stylu "O co ci chodzi?".
- Wprowadzasz się tu?- spytał
-Ee.. - wyjąkałam i przerwał mi mówiąc:
- Poprzedni właściciele to nie źli sztywniacy byli.
Zaciekawiło mnie to, dlatego podeszłam do ogrodzenia, na którym się opierał.
- Dlaczego tak sądzisz?
- Wielce poukładana rodzinka. Zgrywali tylko takich. Nie lubię takich. Ale ty wyglądasz na fajną- powiedział i puścił mi oczko. Jego słowa mnie zadziwiły, chciałam zakopać się pod ziemie.
- Emi! Emi!- ktoś zaczął krzyczeć. Pokazałam palcem na dom, a on tylko kiwnął głową na "tak". Weszłam do domu, przy okazji biorąc moją walizkę z podjazdu.
- Gdzie ty byłaś?- spytała mama
- Oglądałam ogród- wydukałam. Po czym weszłam na górę z walizką. Otworzyłam pokój, który był fajny. Zdziwiło mnie to. Dam tylko parę poprawek i będzie niesamowity. Wyjrzałam przez okno. Widok był nieziemski, morze, palmy, zachód słońca. Poszukałam u góry łazienki i wzięłam prysznic. Ubrałam czarne legginsy i białą koszulę. Stanęłam przed lustrem i zdjęłam gumkę z włosów pozwalając im opadnąć na moje ramiona. Walizkę wsunęłam pod łóżko. Zbiegłam schodami na dół, gdzie rozpakowywali się rodzice.
- Idę zaczerpnąć świeżego powietrza- powiedziałam wybiegając z domu. Nie usłyszałam nawet odpowiedzi. Nogi niosły mnie nad plażę. Szłam brzegiem. Wiatr kołysał liśćmi na palmach. Fale chciały się wspiąć na białe brzegi. Szłam powoli i myślałam ile bym dała, by zapomnieć wszystkie chwile z Mattem. Chciałam po prostu nie pamiętać tych wszystkich złych jak i dobrych sytuacji. Chciałabym, by ktoś przyniósł mi zegar. By miał on funkcję cofania czasu, kiedy go poznałam teraz poszłabym już w drugą stronę. Chcę zapomnieć o nim. Wszystkie chwile, by poszły w niepamięć. Proszę Boga, by nigdy więcej, nie pozwolił na to, by ktoś trafił w moje serce. W czasie moich rozmyślań usłyszałam za sobą śmiechy. Odwróciłam się i ujrzałam idącą grupkę chłopaków. Trochę się przestraszyłam, dlatego przyspieszyłam kroku. Kątem oka spojrzałam, że zaczynają biec w moją stronę. Zaczęłam biec. Piasek mi w tym przeszkadzał. Oczy mi się zaszkliły. Pomyślałam, że było tak cicho, słonecznie, błogo,  a teraz nie da się uciec, już nie ma dokąd. Nagle upadłam. Zdążyłam tylko spojrzeć w ich stronę.