Głupia sytuacja bez wyjścia 50

Sebastian chyba w końcu zrozumiał, że nie wyprowadzi mnie z równowagi bo nie miał już dla mnie żadnej cietej riposty. Ale razem z jego poddaniem się ze mnie też uleciala cala sila. Usiadlam na. krześle i z bezsilności schowałam twarz w dłonie. Sebastian nic nie mówił ale czułam na sobie jego wzrok. W końcu na niego spojrzałam.
-Nawet nie wiesz jak się poczułam po przeczytaniu twojego listu. Dotarło d mnie , że wogóle mu nie ufasz skoro tak postapiles...
- Wcale tak nie jest.Po prostu nie chciałem niszczyć ci życia.
- Ale to ty jesteś częścią mojego życia. Mojego i Klary nawet nie wiesz jak bolały mnie myśli że zostawiles nas dla innej bo odpowiedzialnosc cię. przerosła .
- Nigdy z takiego powodu bym was nie zostawił. Zaczyna do mnie docierać że zamiast was ochronić okropnie was zranilem.
- Ale dlaczego tak późno?
- Bo jak sama wielokrotnie powtórzyłaś jestem idiota. Ale mimo to kocham was ponad wszystko.
- Dobrze zostawmy to na razie. Powiedz mi co mówią lekarze, ale szczerze Sebastian.
- Czeka mnie jeszcze kilkumiesięczne leczenie ale lekarze są bardzo dobrej myśli. Niedługo wyjde stąd ale muszę zostać w mieście.
- Pamiętaj że masz nas i my będziemy z tobą.
- A gdzie jest w ogóle Klara ?
Opowiedzialam mu, że mała jest z jego mama która notabene okazała się miła osobą i bardzo mi pomaga. Mój ukochany nie mógł uwierzyć , że mówię o jego mamie. Siedziałam z nim dopóki mnie nie wygonili. Spokojna poszłam do hotelu. Teraz mam pewność że Seba już nigdzie mi nie zniknie. Za kilka dni polece do Polski po mała, a Sebastian będzie szukał nam mieszkania. Dla mnie nie ma znacznie gdzie będziemy mieszkać, ważne, że będziemy znowu razem. Moje życie coraz bardziej przypomina rollercoster bo przez chwilę jest dobrze a zaraz wszystko się wali i tak jest w kółko.
CDN (jutro)