Opowiadanie 1.

Usłyszała pukanie do drzwi.Otworzyła je.Stał w nich On.
-Co ty tu robisz?-zapytała zdziwiona.
-Przyjechałem do Ciebie.
-Po co ? 
-Chcę porozmawiać.
-Nie uważasz,że już nie mamy o czym rozmawiać?
-Proszę,daj mi szansę.
-Chyba jest już za późno.
-Nie mów tak. Zajmę Ci tylko chwilę.Proszę.
-Ok. Zaczekaj chwilę.
Zamknęła drzwi. Oparła się o nie plecami.Była bezradna. Miała tylko 16 lat,co mogła zrobić? Po co wrócił? Jednak tak bardzo chciała się tego dowiedzieć,że chwyciła kurtkę,ubrała buty i wyszła z domu. Był jesienny wieczór.Na dworze szarawo,a oni szli obok siebie nic nie mówiąc. w końcu przerwał tą niezręczną ciszę.
-Nie chciałem Cię zranić. wszystko co zrobiłem było nie w porządku wobec Ciebie...Ja... Moją najgłupszą rzeczą w życiu było zostawienie Ciebie...Chciałbym,żeby było jak kiedyś.Teraz to wiem.Tak bardzo mi Ciebie brakuje. Kocham Cię...
Po tych słowach ona zatrzymała się.Tak bardzo była na niego zła,ale tak bardzo za nim tęskniła. Wybaczyła mu wszystko, byleby tylko też z nim być
-Nie...-powiedziała jednak.
-Nie?-powtórzył zdziwiony.
-Nie może być jak kiedyś.Może być tylko lepiej. Ja też Cię kocham.
Po tych słowach przytuliła się do niego. Chciałaby tak trwać do końca,byleby mogła być z nim wiecznie. ale nie jego słowa przekonały ją o jego uczuciach,tylko jego obecność i to ,że był tu wyłącznie dla niej i nikogo innego.

______Koniec________________________________