#27. Zaginiona cz.1

 I 

Zwykła siedemnastolatka. Na imię miała Alyssa. Dla najbliższych Ally. Chodziła do zwykłego liceum, miała zwykłych przyjaciół i zwykłą rodzinę. Ale to tylko pozory. Wszyscy uważali, że Ally jest niezwykłą nastolatką o wielkim serduchu. Jej liceum również nie było przeciętne, bo najlepsze w całym mieście. Przyjaciół miała wspaniałych, a rodzinę okrywała tajemnica. A jaka? Zaraz się przekonacie...

Któregoś dnia jak zwykle po szkole udałam się do parku ze swoimi przyjaciółmi.

- Ej Ally, uciekaj! - Zawołała za mną Jess, która tak jak ona była w tej paczce. - Chłopacy chcą cię złapać i wrzucić do tego strumienia, co ty wczoraj wrzuciłaś Justina!

- Że niby jak to?! - Odkrzyknęłam w odpowiedzi i puściłam się biegiem żwirową alejką. Usłyszałam za sobą, że ktoś również przyspieszył kroku.

- Złapiemy cię! - Słyszałam krzyki Cody'ego, mojego dobrego kumpla. Na szczęście biegałam dość szybko i w krótkim czasie dystans między nami znacznie się powiększył. Biegłam głośno się śmiejąc. Nie zwracałam uwagi na ludzi, których mijałam. Poczułam wibracje telefonu i trochę zwolniłam próbując wydobyć telefon z kieszeni. Niestety, a może stety, nie patrzyłam wtedy na alejkę i kiedy w końcu miałam komórkę w dłoni i podniosłam wzrok zorientowałam się, że biegnę, na jakiegoś chłopaka. Próbowałam wyhamować, ale nie udało mi się to i zderzyłam się z nim. Plus jest taki, że zanim runęłam na ziemię nieznajomy złapał mnie za ręce i stanęłam w pionie. Chłopak był strasznie przystojny. Dobrze zbudowany, i tak jak jak ja, brunet o piwnych oczach.

- Przepraszam, nie spojrzałam na drogę. Moi koledzy mnie gonili i ja... - Zaczęłam się plątać.

- Spokojnie. Nic nikomu się nie stało. Tak na marginesie to Zack jestem.

- Alyssa, ale mów mi Ally - Odpowiedziałam rumieniąc się.

- Słodka jesteś - Odparł z szerokim uśmiechem, a ja odpowiedziałam mu tym samym. - To ile masz lat?

- 17, a ty?

- 19. Wiesz na twoim miejscu zacząłbym znowu uciekać Odpowiedział śmiejąc się.

- Dlaczego? - Spytałam zdezorientowana.

- Dlatego! - Usłyszałam za sobą równoczesny krzyk moich kumpli. 

- Brać ją i do wody! - Usłyszałam komendę Austina.

- O nie! Cody, ani mi się waż! - Krzyknęłam, kiedy chłopak do mnie podszedł.

- A co będę z tego miał? - Spytał zadziornie. - Dasz mi buziaka? - I zaczął się śmiać.

- Nie! - Krzyknęłam oburzona.

- W takim razie idziemy umyć małą Ally - Odpowiedział biorąc mnie na ręce. - Przykro mi młoda, ja tylko wykonuję rozkazy! - Krzyknął schodząc w dół górki, w stronę strumienia. 

- Nie mów do mnie mała, tylko dlatego, że jestem z was najmłodsza! Nie moja wina, że urodziłam się w sylwka! - Krzyczałam oburzona próbując mu się wyrwać.

- Oh, jak mi przykro! - Odpowiedział mi Justin i wszyscy wybuchnęli śmiechem. Poznałam, że wśród tłumu są też już moje przyjaciółki.

- Dziewczyny, pomóżcie mi! - Krzyczałam zdesperowana.

CDN.

SYLWIA.

moje kolejne opowiadanie, mam nadzieję, że się spodoba. ;3