Aleksandra.

jak ferie? niestety, jeszcze tylko tydzień i do szkoły ; (
ogólnie no to nie mam czasu teraz dodawać, cały czas jestem zabiegana ;d
_______________________________________________________________________

- Mam dobry humor.
- To zrób zdjęcie na pamiątkę.

Najmniejszy drobiazg może zmienić życie. Coś wydarza się, gdy najmniej się tego spodziewasz i kieruje Cię ku przyszłości. To podróż naszego życia, poszukiwanie światła. Jednak czasem, żeby znaleźć światło trzeba przejść przez największy mrok.

Choć porozmawiamy o trzeciej w nocy  
- Dlaczego o trzeciej?
- Bo wtedy jesteśmy zbyt zmęczeni aby kłamać.

Leżałem w ubraniu na łóżku i myślałem o tym, że stoją tu różne meble, leżą książki, wiszą obrazy, ale to wszystko nie ma sensu. Ja też tu leżę i też nie mam sensu.

Na samym końcu stajemy się ludźmi, którymi obiecywaliśmy, że się nie staniemy.

Odnoszę dziwne wrażenie, że cały świat toczy się obok mnie, a ja stoję z boku, sceptycznie przyglądając się wszystkiemu.

A ja to zwyczajnie lubię z Tobą pomilczeć. Aż bolą policzki od uśmiechania.

Po co nam pięćdziesiąt lat szczęścia, skoro możemy mieć romans w tramwaju i wysiąść na innych przystankach?

Uciekasz od odpowiedzialności, uciekasz od tego aby nigdy nie pozwolić mi się do siebie zbliżyć, bo chcesz mnie tym ukarać za przeszłość

i próbuję nie myśleć, nie czuć, nie widzieć, nie słyszeć. może jedynym rozwiązaniem jest nie żyć?

To znowu wróciło, ale przyjebało mi w mordę dużo mocniej niż zazwyczaj

Proszę serce, dość pytań.
Proszę rozum, dość wyrzutów.

Aleksandra.