Bo chyba nie wszyscy są stworzeni tak, by umieć kochać, by umieć być wiernym, by dawać z siebie więcej lub chociaż tyle samo, ile się dostaje. Niech przeznaczenie pozwoli mi spotkać tego, który to zrozumie, który nie będzie miał mi za złe tego, że tak często potrzebuje pobyć sama ze swoimi myślami, że mój świat rzadko będzie go wpuszczał do środka. Jeśli ktoś taki jest, a życie spowoduje, że on stanie na mojej drodze, to wierzcie lub nie, ale zamknę go za tym samym murem, którym obstawiłam samą siebie, i nigdy nie wypuszczę..

W swoim dotychczasowym życiu zawiodłam się już wiele razy. Na przyjaźni, na rodzinie, na szkole, na miłości. W zasadzie to całe życie sprawia Mi niemiły zawód. Zaczyna powoli Mnie do siebie zniechęcać. Tak, jakby coś próbowało powiedzieć Mi jesteś tu zbędna, odejdź ' . Czasem czuję się odrzucona i kompletnie niepotrzebna, bo bywa, że nie ma kogoś, kto mógłby przytulić i powiedzieć ' nie martw się. Przejdziemy przezto bagno razem.

Wszedł do jej mieszkania i bez słowa uderzył pięścią w bladą twarz. Upadła na ziemię. Wypluła krew i spojrzała na niego. "Co się kurwa patrzysz" - warknął i zadał cios w żebra. W jej oczach pojawiły się łzy. Gwałtownie łapała powietrze. "Jeszcze mnie popamiętasz." wydarł się na całe mieszkanie i z plunął na nią. Uniosła głowę. "Wróć gnoju i skończ to, co zacząłeś." Wydarła się za odchodzącym w kierunku drzwi chłopakiem. Zatrzymał się i spojrzał w jej kierunku. Patrzył jak ledwo podnosi swoje obolałe ciało z ziemi. "Już skończyłem." wyszedł trzaskając drzwiami.

I cicho przyznaję, że dzisiejszego dnia nie mam dobrego humoru. Dlaczego? Może dlatego, że poranna herbata była za słodka. A może dlatego, że gdzieś zgubiłam coś, o czym jeszcze nie wiem, albo że zwyczajnie w świecie tęsknię? Nie ważne. W każdym bądź razie nie potrafię się na niczym skupić. Tak jakbym myślami była gdzie indziej. Staram się uciec od rzeczywistości? Owszem tak. A ludzie mówią, że tak się nie da. Gówno prawda, wszystko się da.

Potrafie fałszywie sie uśmiechnąć. Uwielbiam patrzeć z nienawiścią i pogardą, odzywać się z ironią. Jestem w stanie zrobić ci krzywdę aby się zemścić. po dniach tygodniach latach. kiedy znajdę odpowiednią okazje. Czasem płacze bo nie mam siły. Śmieje sie wtedy kiedy mam ochotę. Wiem, że jeśli ktoś zdradzi raz zrobi to znowu. Wybaczam, tylko jeśli kocham. Boje się jedynie śmierci lub samotności. Nie jesteś w stanie mnie poniżyć bo doskonale znam swoją wartość. Nie wymagam od innych tego czemu sama nie potrafiłabym sprostać. Lecz stać mnie na wiele.

Popatrz. Tyle par, które powinny być razem, ale nie są, tyle zajebiście dobrych i porządnych osób spędzających samotnie kolejne wieczory, tylu zajebistych ludzi męczących się z chujowymi czy patologicznymi rodzinami, wreszcie tylu skurwieli mających kwitnące życie towarzyskie i kogoś kto naprawdę ich kocha, zamknij się i po prostu popatrz, zanim jeszcze raz powiesz, że wszystko ma jakiś sens.

teraz już wiem o co w tym wszystkim chodzi. wiem, że żadne z nas nie ma odwagi już napisać pierwsze i, że żadne z nas najwidoczniej nie ma już siły walczyć o to co i tak po raz kolejny zjebie się po kilku dniach, kłótnia za kłótnią, aż w końcu znowu nie będziemy się znać.

I w dupie mam różnicę wieku, odmienne style, gatunki muzyczne, innych przyjaciół i wszystko co nas dzieli. I choć gadają na mieście, że to nie ma sensu, bo metal z dresem się nie przyciąga, to wiesz co? Trwamy, a ta więź jest coraz mocniejsza. Żyjemy razem, mimo tych kilometrów i cholernie innych gustów. Bo kocham Go, a On kocha mnie, a to najlepszy przepis na miłość.

zapytałeś, czy wciąż cię kocham, czy nadal rysuję we wszystkich przedmiotowych zeszytach serduszka, a w nich twoje imię . czy nadal zrobiłabym dla ciebie wszystko, czy mam jeszcze motylki w brzuchu na twój widok, a ja skłamałam prosto w oczy, że nie. więc odszedłeś. ale licz się z tym, że to przez ciebie. to ty nauczyłeś mnie kłamać.

I nagle, nie wiadomo skąd, w moim życiu znów pojawił się ten Ktoś do kogo chce mówić te najważniejsze słowa, z kim chce być najbliżej jak się tylko da, dla kogo mogę zostawić wszystko co miałam.

najcenniejszy dar jaki możesz komuś ofiarować to czas: ten który mu poświęcisz i ten który pozwolisz mu spędzić bez siebie.

czasem się zastanawiam jak by to było gdybyśmy się nie spotkali. Po krótkim namyśle od razu przestaje o tym myśleć.

Dla mnie najważniejsza jest codzienność. Czerpanie radości z Twojego uśmiechu. Napawanie się Twoimi nawet najprostszymi słowami. Uwielbiam czuć w głowie zapach Twoich duszących perfum. Jakże bezcenne są te płynące godziny spędzone na konwersacjach tak poważnych jak śmierć i życie, albo na pleceniu totalnych bzdur

potrafiła przesiedzieć pół dnia na parapecie i wpatrywać się w ludzi, którzy przechodzili ulicą . wyszukiwała tego jedynego ... lecz kiedy zaszło słońce, nastąpiła noc - na drogach nikogo nie było . ale ona się nie poddawała, czekała i czekała .

Czas zrobi swoje. Zobaczysz, nie można żyć samą miłością, chyba o tym wiesz. Chcesz być szczęśliwa? każdy chce. Ty nie jesteś wyjątkiem, ale o szczęście trzeba walczyć, trzeba do niego dążyć.. Człowiek nie może zwyczajnie sam być szczęśliwym

Nie szukaj jej. Nie dzwoń do niej. Nie pisz. I żyj tak jakby nie istniała. Nie potrafisz ? To najwyższy czas kolego ruszyć dupsko. Wziąć sprawy w swoje ręce i zawalczyć o nią. A nie czekać na kolejny cud.

 .spośród wszystkich ludzi dzisiaj wybieram cię .i bez trudu w całym tłumie dostrzegam że .ten którego szukam przecież jest obok mnie .chyba widzę jak wyglądać mógłby nasz świat...

- co ty robisz moja panno? - odpisuje na sms. - na lekcji? - nie moja wina, że tęskni. uśmiechnęłam się do babki od polskiego. a ona jak zwykle tylko się uśmiechnęła idąc do biurka - ci młodzi , zakochani

Każdej nocy leżąc na łóżku ubieram w słowa wszystko co chcę Ci powiedzieć jak Cię zobaczę, jak bardzo kocham, jak tęsknie, i jak cholernie mi Ciebie brakuje. A mimo to kiedy Cię spotykam nie mogę wykrztusić z siebie nic poza krótkim 'cześć'.

wyzywał ją od najgorszych , zablokował na wszystkich możliwych portalach , zerwał kontakt . ale gdy ktoś tylko powiedział coś złego na jej temat miał wpierdol na miejscu . tak , nie przestał jej kochać mimo , że wmawiał sobie codziennie coś innego .

Był dla mnie cholernie ważny. Bynajmniej do tej pory. Spotykaliśmy się, ale nigdy nie byliśmy parą. Nie chciał tego. Każdy uważał, że się mną bawi, ale ja w to nie wierzyłam. Okazało się, że ma dziewczynę. Straciliśmy kontakt. Zupełnie. Długo się nie widzieliśmy. Zdążyłam zmienić kolor włosów, styl, zrobiłam kolczyk w wardze, o którym zawsze marzyłam. Pewnego razu spotkałam go w parku. Stał z grupką kolegów. Szłam w ich stronę, aby usiąść na ławce. Zobaczył mnie. Mimowolnie się uśmiechnął. Patrzył na mnie pożądającym wzrokiem. W pewnym momencie, kiedy byłam już bardzo blisko nich, złapał mnie za rękę i przyciągnął do siebie. Czułam zapach jego słodkich perfum, który unosił się w powietrzu, nadając tej chwili charakterystyczny aromat słodkości. Nie wiedziałam jak się zachować. Zmieszanie zastąpiło chwilowe szczęście, które czułam, wyobrażając sobie tą scenę codziennie, gdy kładłam się spać. Nie dałam tego po sobie poznać On przeniósł ręce na moje biodra i z aroganckim uśmiechem wykrztusił " Wyrobiłaś się, maleńka. Wiesz, że tęskniłem ? " Uśmiechnęłam się szeroko. Wyglądałam jak wariatka, która zaraz się rozpłynie i z wrażenia zacznie całować wszystkich wokół. Przysunęłam się do niego bliżej, złapałam za spód jego koszulki i przygryzłam dolną wargę. To lubił najbardziej. Wyglądałam wtedy naprawdę bardzo ponętnie. Pozwoliłam mu ten ostatni raz pocałować mnie w szyję, a potem, gdy skończył, wspięłam się na palcach. Myślał, że zaraz go pocałuję i wykrzyczę jak bardzo go kocham. Jakież było jego zdziwienie, gdy zamiast tego, z moich ust wydobyły się słowa " zbyt długo czekałam, kochanie. zmieniłam się dla siebie, nie dla Ciebie, teraz spieprzaj, bo nie chcę Cię znać " a tłum jego kolegów zaczął się głośno śmiać