163

KTO WCHODZI KLIKA FAJNE.

Nie chcę mieć idealnego chłopaka chcę tylko kogoś z kim będę mogła się wygłupiać, kogoś kto będzie mnie dobrze traktował i kochał najbardziej na świecie

 Najbardziej nie lubię kłótni. Tej wzburzonej wymiany zdań pomiędzy ludźmi. Wszystkiemu winne są emocje. To takie dziwne coś. Robią w człowieku tyle zamieszania, a potem jakby nigdy nic, znikają. A my musimy sobie z tym poradzić i z człowiekiem, którego one dotyczą. Najciężej jest przeprosić. Nie każdy jest zdolny do takiego gestu. Czasami chcemy tego dokonać dopiero po jakimś czasie. Lecz musimy zawsze wiązać się z tą myślą, że wtedy może być już za późno na nasze przeprosiny, a tym bardziej na czyjeś wybaczenie.

Idę na balkon w ręku szlug, telefon w drugiej, i napisałbym do Ciebie, ale jakoś brakuje słów, zadzwoniłbym do Ciebie, ale wiem, że tego nie chcesz, wybełkotał, że Cię kocham, tu jest źle i serio tęsknię.

W życiu przychodzi taka chwila, w której brakuje Ci kogoś tak bardzo, że chciałbyś go wyjąć ze swoich snów, aby go uścisnąć.

12:12, 17:17, 23:23 - nawet, gdy spojrzy na zegarek o 18:47, to i tak może być pewny, że o Nim myślę.

Teraz jestem szczęśliwa i mam w dupie wszystkich zakłamanych frajerów , którzy na siłę wmawiają, że kochają.

Witaj w czasach, gdzie depresja jest częstsza niż przeziębienie.

Są grzechy, które popełniam z uśmiechem na twarzy. I kurwa wiesz, dobrze mi z tym.

Próbowałeś kiedyś walczyć ze sobą? Wmawiać sobie, że masz rację, choć tak naprawdę nawet się o nią nie otarłeś? Mówić, że jest dobrze, a wewnątrz czuć wybuchające cząsteczki kłamstwa? Miałeś kiedyś tak, że idąc ulicą, zatrzymałeś się by przez dłuższą chwilę móc zastanowić się po co to robisz? Za chwilę wsiądziesz do autobusu, wejdziesz do domu, zamkniesz się w swoich czterech ścianach i znów będziesz odświeżał wyryte głęboko w mózgu zdanie "Jest dobrze". I tak do wieczora, aż po raz kolejny nie odechce Ci się żyć. Aż nie zanurzysz ciała w wannie, wstrzymując oddech. Będziesz się męczył tak długo, dopóki nie dotrze do Ciebie, jak jest naprawdę. Dopóki nie zrozumiesz, że tak w ogóle to nie ma życia, to tylko odwieczna walka ze śmiercią. Nie ma ludzi, to tylko fałszywe hieny. Nie ma nic, bo nikt dziś się nie stara. Podobno nie warto.

A teraz leżąć na łóżku i wpatrując się w sufit, zastanawiam się, dlaczego zachowuje się jak rozpieszczony dzieciak, który ma wszystko, a jednak ciągle czegoś mu brakuje - brakuje mu tej cholernej, pierdo.lonej miłości . .

Przeblask niejasnych wspomnień ,jakie zostawił po sobie ,zanim zdążyłam cokolwiek pojąć .