N.

szłam przez most kiedy nagle przyszła mi do głowy pewna myśl, co by było gdybym podeszła do barierki i skoczyła. co czułabym spadając, wiedząc że już za chwilę wszystkie moje problemy jak i części ciała roztrzaskają się na drobne kawałki. jakby to było wiedzieć, że za moment to wszystko przestanie tak cholernie boleć, skończy się cały strach, całe cierpienie i cały ten smutek. jak to by było wiedzieć, że za moment przestanę istnieć a co najważniejsze przestanę czuć, oddychać tym toksycznym powietrzem. i choć wiedziałam, że to tylko takie moje chore urojenia to w pewien niebezpieczny sposób zaczęłam zbliżać się do owej poręczy i wystraszyłam się, wystraszyłam się bo czułam, że w rzeczywistości byłabym do tego zdolna a nawet chciałabym to zrobić. tak bardzo się bałam, marzyłam by znaleźć się w bezpiecznej odległości, by być już w domu. to niewiarygodne do jakiego stanu emocjonalnego doprowadził mnie ten skurwiel, to chore.

N.