Kiedy do mnie piszesz, czuję, że mam skłonności do ADHD ;D

Kiedy mówię o Tobie oczy błyszczą, a usta układają się w uśmiech.

Wciąż mam nadzieję, że przyjdzie jeszcze to, co już odeszło.

To moje życie, to moja droga... z uśmiechem budzę się, bo każda chwila jest nowa.

Jesteś moją lampką przy łóżku, moją malinową herbatą, ołówkiem w piórniku, pierścionkiem na ręce, porannym uśmiechem i bałaganem w głowie.

- Może pora w końcu dorosnąć?
- Nie, to może jeszcze zaczekać.

- Boję się..
- Czego?
- Że nigdy już nie będę tak szczęśliwa jak teraz...

Mam taki charakter, który czasem łatwo skrzywdzić i choć nie widać ran, na pewno pozostaną blizny.

-Co to nadzieja?
-Nadzieja... Nadzieja jest wtedy, gdy szukasz bursztynu w piaskownicy.
-Ale w piaskownicy nie ma bursztynów.
-No właśnie. Ale mimo wszystko wciąż uparcie szukasz, choć wiesz, że szansa aby jakikolwiek znaleźć jest minimalna. To jest nadzieja.

Twoja obecność, warunkiem mojego szczęścia .

Człowiek nie boi się kolejnych prób, człowiek boi się cierpieć z tego samego powodu.