7.

BOŻE, DAJCIE MI WAKACJE! *_*

czasem lubi się kogoś za mocno i to się nazywa miłość.

usta zamykają się wtedy, gdy mają do powiedzenia coś ważnego.

nikt nie jest warty Twoich łez, a ten, który jest ich wart, nigdy Cię do ich nie doprowadzi.

potem, przez następne miesiące wydawało mi się, że żyję za karę. nienawidziłam poranków. przypominały mi, że noc ma swój koniec i trzeba znowu radzić sobie z myślami.  

i zapomnij, że jesteś, gdy mówisz, że kochasz.

dusza nie wychodzi na fotografii.

najwięcej smutku wylewamy w poduszkę przed snem.

nie kocham cię za to, kim jesteś, ale za to, jaki jesteś, kiedy przebywam z tobą.

to, co dziś jest rzeczywistością, wczoraj było nierealnym marzeniem.

czasem jest pełno ludzi po to, aby głębsza była samotność.  

bo umrzeć to zbyt mały powód, żeby przestać kochać.  

a niebo znów na głowę spada mi. I nadziei coraz mniej na słońce.

życie z drugim człowiekiem polega na tym, że zaczyna się lubić jego dziwactwa. 

gwiazdy są piękne, ponieważ na jednej z nich istnieje kwiat, którego nie widać.

nigdy nie przestawaj się uśmiechać, nawet jeśli jesteś smutny, ponieważ nigdy nie wiesz, kto może się zakochać w twoim uśmiechu.

nieśmiało budziła się we mnie nadzieja, że oto stąpam po wodzie, zamiast w niej tonąć.

w życiu bowiem istnieją rzeczy, o które warto walczyć do samego końca.

najbardziej odczujesz brak jakiejś osoby, kiedy będziesz siedział obok niej i będziesz wiedział, że ona nigdy nie będzie twoja.

a kiedy ona cię kochać przestanie, zobaczysz noc w środku dnia, czarne niebo za­miast gwiazd, zobaczysz wszystko to samo, co ja.

bliskim mów, gdyby pytali, że chwilowo zmieniałam adres, że w niebie leczę duszę z silnego przedawkowania rzeczywistości.

to, że twoja wrażliwość uczuciowa mieści się w łyżeczce do herbaty nie świadczy o tym, że wszyscy są tak upośledzeni.

nadchodzi czas, kiedy będzie trzeba wybrać między tym co dobre, a tym co łatwe.