Trzy metry nad niebem.

' pozostaje z pustym kieliszkiem w ręku i czymś trudniejszym do napełnienia w środku.

- Boję się.

- Czego?

- Że już nigdy nie będę taka szczęśliwa jak teraz...

- Jestem szczęśliwa. Nigdy w całym swoim życiu nie czułam się tak dobrze. A ty?

- Ja?  Przytula ją do siebie.  Ja czuję się znakomicie.

- Tak, że mógłbyś dotknąć palcem nieba?

- Nie, nie tak.

- Jak to, nie tak?

- O wiele wyżej. Co najmniej trzy metry ponad niebem.

Tamten nie może jej kochać tak jak on, nie może jej wielbić w taki sposób, nie jest w stanie dostrzec jej wdzięcznych ruchów ani tych szczególnych znaczków na jej twarzy. Jakby to tylko jemu było dane widzieć prawdziwy kolor jej oczu i poznawać smak jej pocałunków.

Jakieś propozycje na notki ? ; D

 pisac w PW.