#12

Klik

Mimo tych wszystkich świństw z Twojej strony , ja nadal Cię kocham. Niewyobrażalnie bardzo kocham. I wiem, że ta miłość nie minie i nie przejdzie mi z dnia na dzień . W przeciwieństwie do Twojej w stosunku do mnie. Bo wiesz, ja wyznaję zasadę, że jak się kogoś kocha , to już tak na całe życie. A nie na chwilę, na minutę. Bez wyjątku.

Ciekawe czy coś by się zmieniło w naszym życiu gdyby jutra miałoby nie być. Gdybyśmy mieli tylko dziś na dokończenie swoich spraw.. Czy bylibyśmy bardziej szczerzy i otwarci? Czy byśmy przebaczyli tym, którzy nas skrzywdzili i sami prosili o wybaczenie? Czy nie balibyśmy się zaryzykować ten ostatni raz .. A gdyby tak zawsze żyć dziś jakby jutra miałoby nie być ..

Tylu ludzi ocenia nas po wyglądzie, po kolorze naszych ubrań, kolorze włosów, po tym jak mówimy. Widzą tylko stroje, ale nikt z nich nie wie w co ubrane jest nasze serce i dusza. Może jesteśmy szczęśliwi, smutni, może coś rozpierdala nas od środka tak, że nie umiemy normalnie funkcjonować.

Po co wracać do starej miłości? Ona już miała swój czas. To zupełnie tak jakby otworzyć niedawno przeczytaną książkę i znów ją studiować.

Depresja to lęk przed utratą wywołany tym, że nie uwolniliśmy się od jakiejś straty z przeszłości. Nie pozwala nam ona iść dalej i cieszyć się życiem, gdyż boimy się, że znowu coś stracimy. Nie chcemy iść dalej ani też zaufać chwili obecnej lub przyszłej. Odrzucamy wiarę w cokolwiek z obawy, że się zawiedziemy i że stracimy coś bardzo ważnego. Czujemy, że lepiej nigdy nic nie stracić, niż kochać. Nie chcemy iść do przodu, zaryzykować lub zaufać, że życie ma dla nas coś lepszego.

Właśnie jestem na takim etapie w swoim życiu, gdzie chcę się w końcu ustabilizować. Chcę zacząć planować sobie przyszłość, zacząć myśleć na poważnie o swoim życiu. Chcę przestać żyć z dnia na dzień i zacząć robić rzeczy, które będą wiązały się z moją przyszłością. Chcę w końcu dorosnąć. Chce byś zobaczyła we mnę chłopaka odpowiedzialnego, byś czuła stabilizację życiową. Pójdą na studia bo właśnie doszedłem do wniosku, że chcę osiągnąć coś w życiu. Nie chcę by po mojej śmierci źle o mnie myślano. Postaram się walczyć o własne możliwości. Chcę pomału zacząć myśleć o mieszkaniu, rodzinie. Ale czy ona jest już na to gotowa? Bo przecież moja przyszłość wiąże się z nią.

Tęsknota potrafi zabrać sens życia,wtedy wszystko wygląda inaczej i nic nas nie cieszy.