Resztki dnia błąkają się po pokoju. Przymykam oczy, łzy. Nie chcę płakać! Jestem sama, sama. Jest se mną tylko szary smutek. Zniknęło wszystko : przyjaźń, miłość. Nie ma już nic prócz bólu i tęsknoty. Podchodzę do okna dzień znika. Przez dziurkę od klucza wkradł się wieczór, ciemny niczym samotność. Widzę dwie postacie objęte, przytulone, a ja otulona w samotność Patrzę w dal za oknem. Znów łza spływa samotna, gorąca, duża. Też samotna całkiem jak ja.

Cóż mi zostało po tym spotkaniu, o którym tyle marzyłam. Uścisk twej dłoni przy pożegnaniu oraz wpomnienie, że z tobą byłam.

To było takie proste. Przyszedł człowiek, podał tękę, poprowadził przez uśmiech i smutek, przez dzień i noc. Teraz odszedł i pozostał po nim smutek i ciche wspomnienie.

Brak ciebie staje się bólem ciszy. Ciężarem dźwiganego oczekiwania. Pozostaje cień wspomnienia tego, co działo się jeszcze wczoraj. Niedokończony obraz rozpoczętego wrażenia.

Ten dzień był pełen radości. Taki lekki, przyjemny i słodki. Po prostu rajsko niebieski. Dzień mojej pierwszej miłości. Myślałam, że mam skrzydła i lecę wśród spełnionych marzeń. Miodowy sen wśród kwiatów śnić. To najpiękniejsze ze wszystkich zdarzeń.

Od kiedy się pojawiłeś przysłoniłeś mi sobą cały świat. Każdy dzień jest pełen ciebie, a każda noc nie warta snu. Gdy ciebie brakuje, każdy promień słońca uśmiecha się twoimi ustami i każdy budzący dzień wstaje z rosą podobną do twoich łez. Wszędzie widzę twoją twarz i ciągle zastanawiam się czy mężczyzna idący przede mną, to ty. Weź mnie za rękę, pójdziemy razem. Nie zostawiaj mnie na pustej drodze marzeń.

Są chwile w życiu które trwają krótko, po których powstają uśmiech i łza. Te chwile szczęścia jak ty ustają, a pozostają wspomnienia tych dni.

Kiedy niedługo odejdziesz smutno mi będzie bez ciebie. Lecz pamiętaj, że jest jedno serce, co bije w oddali do ciebie.

Kiedy myślę o tobie, żal mi serce ściska, że jesteś tak daleko ode mnie zawsze zapamiętany z bliska.

Długo jeszcze posiedzę w parku, na naszej ławce pod kasztanem, wśród spadających liści, zanim uwierzę, że mnie kochano.

Spokojny był ten czas, kiedy cię jeszcze nie znałam. Lecz po tym naszym spotkaniu życie zmieniło się. Zabrałeś wolne chwile, zabrałeś spokój i sen. O tobie miły ciągle śnię. Te nasz długie wieczory. Ten wspólny spokojny czas. Nie zapominaj o tym, co kiedyś łączyło nas.

Może to moja wina, że miłość odeszła tak szybko. Lecz kocham cię nadal jedyna. Zrozum, że ty, to dla mnie wszystko!

Miłoś ma tylko naście lat i krótkie spodnie w kratk. W uszach szum, w oczach wiatr, a w ustach czekoladę.