Mam ochotę Cię zabić, chociaż kiedyś zabiłabym za Ciebie. Podejść, i poranić Twoją twarz, tak samo jak Ty ranisz mnie.

dla niego wszystko było wspaniałe& wszystko oprócz mnie&

jak mam kochać ludzi skoro oni zawsze odchodzą?

Przyznaję, zniszczyłam sobie włosy, codziennym prostowaniem i suszeniem ich, zniszczyłam sobie rzęsy, przez nakładanie za dużej ilości tuszu, skórę też zniszczyłam, bo zimą nie używałam kremu nawilżającego, tak, życie też sobie zniszczyłam - poznając Ciebie.

Nie wiesz, jak to jest bać się tego, że mogłabym Cię spotkać. Spojrzenia, którego już nie pamiętam i słów, w które już nie wierzę. Jednym przypadkowym spotkaniem, zburzyłbyś mój świat, budowany od nowa

Zapomniałeś o wspomnieniach . O naszych wspólnych marzeniach . Nie wiesz nic o moich dniach . Już nie błądzę w naszych snach . Mija czas w którym się gubię . Wszystko po mnie spływa - uwierz ... Nic już nie ma dziś znaczenia . Już nie mamy szans istnienia .

Bo w każdym związku nadchodzi moment załamania , dajemy sobie wtedy może szanse i kolejną aż w końcu obydwoje jesteśmy zmęczeni tym monotonnym odbieganiem od prawdziwego życia i kończymy to za czym będziemy najbardziej w końcu tęsknic ,za miłością

dziś chyba tęsknie.

To by było zbyt piękne,aby było realne. On był zbyt wspaniały, aby był cały dla mnie.

To nie łzy. To stracone marzenia, zawiedzione nadzieje, rozczarowanie i ból.

Udajmy, że Cię nie kocham, że nie potrzebuję, że nie tęsknie i że nie płaczę. Bo tak będzie lepiej. 

Ironia , gdy swoim uśmiechem uszczęśliwiasz jedną osobę, raniąc przy tym drugą .

Kochanie będziesz mój! Jutro, za miesiąc, za rok, ale będziesz.