co z tego , że boli? jego to pierdoli.

zastanawiam się, która postawa jest teraz normalna i prawidłowa. człowieka, który ma wyjebane i cieszy się życiem, czy tego, który cierpi i stara się, bo mu na czymś zależy ?

   w nocy śni mi się przerażający koszmar, a ja zastanawiam się, czy warto się budzić. czy rzeczywistość nie jest jeszcze gorsza.

Brakuje mi go. Brakuje mi rozmów z nim, uśmiechu oraz humoru, który u mnie wywoływały. Tęsknie za nim. Za jego oczami, a nawet pocałunkiem, którego nigdy nie dostałam - dziwne, nie? Ale co z tego? Przecież on nie tęskni, nie brakuje mu mnie.

Chciałabym wyjechać z kraju zostawiając tu wszystkie złe wspomnienia dające ból.

Prawda nie może być nieszczera.

  emocje atakują gwałtownie i znienacka, słowa leniwie spływają po myślach, zmysły skradają się cicho i nic dając się rozpoznać nacierają na serce.

Bo jeśli marzysz o czymś całym sercem, przestać prosić jest najciężej.

wszyscy mi życzą spełnienia marzeń, no więc weź, koleś.

zależy mi na nim,jestem tego pewna.

 wciąż pamiętam, jak patrzył na mnie z czułością. sposób, w jaki się uśmiechał, kiedy tuliłam się do niego. jego śmiech, kiedy go rozśmieszałam. wciąż pamiętam jego usta, które całowały moje. jego grymasik, który zawsze mnie rozśmieszał. wciąż chciałabym by był przy mnie. by znów zagościła we mnie świadomość, że mam kogoś, do kogo w każdej chwili mogę się przytulić. że mam kogoś, dla kogo jestem tak samo ważna, jak ta osoba dla mnie. że żyję dla mnie...

 Pamiętasz? Kiedyś powiedziałeś mi, że mnie kochasz.

Milczenie po godzinach krzyku. Nasze kroki wśród pustych ulic miasta. Środek nocy. Kolejna kłótnia, kolejne słowa raniące jak noże w nasze serca. Znów jesteśmy osobno, po raz kolejny zapomnieliśmy słów wspólnego szeptu.

Najgorsze jest to, że nie moge już nic zmienić.