Nasza logika.

Tak, to jest własnie nasza logika. Mówiłam, że nienawidzę logiki??? Ale mam Marlenę. Marlena mi pomaga. W logice. I zjadaniu niedobrych (dla mnie, bo dla niej ulubionych)  pączków. To dobrze.

Kolejny studencki weekend minął nam szybko i to wcale nie dlatego, że zwiałyśmy z wykładu z socjologii. Sam z siebie jakoś tak. Były se dwa dni, minęły se dwa dni, teraz są se dwa tygodnie przerwy, ale też miną... I będą se kolokwia. Kolokwia mnią też. Wierzę w to. 

Wróciłam do moich Boskich Prosiaków. Ucieszyły się, że dostaną żarcie wcześniej. Ja też dostałam żarcie wcześniej i się ucieszyłam. Logika ma to do siebie, że po niej chce się jeść. I spać. Jestem wyczerpana. 

Kończę czytać pierwszą z cudownych książek Mojego Mistrza, dostałam od Mikołaja dwie. I mi smutno, bo nie chcę, żeby się kończyła. Chyba jej nie doczytam. Mowię serio. Chce mi się płakać. 

To wysoce prawdopodobne, że jestem niezrównoważona.

To niemal pewne.