Nie ogarniam tego, co się ostatnio z tymi wszystkimi ludźmi dzieje. Czasami mam ochote podejść i wpierdolić, żeby się w końcu każdy z was opamiętał i rozejrzał dookoła. Czemu wszytko jest robione na pokaz? Tak, to super że masz tylu znajomych na facebooku, tylu kolegów, każdy Cię kocha, uwielbia i przy okazji obgaduję za plecami. Non stop każdy narzeka, jak mu w życiu źle. Nie mówię, że ja jestem lepsza, ale potrafię dostrzec prawdziwe szczęście chwili i niczego od nikogo nie oczekuję. Internet jest fajny, tu można mieć tyle różnych twarzy, pokazywać się z zupełnie innej strony niż się jest w rzeczywistości, udawać dorosłego, zgrywać ważniaka, wymyślać bajki o własnym życiu. Fajnie jest tez mieć zajebisty aparat i próbować robić nim zdjęcia, dla mnie zdjęcia to wspomnienia, lubię je oglądać, wspominać, jakie życie kiedyś było beztroskie. Teraz wstawianie zdjęć do sieci przede wszystkim polega na pokazaniu włąsych "umiejętności". Nie wiem co jest gorsze, takie same zdjęcia pustych lasek, czy takie, na których nic nie widać, albo te co są przerobione do maksimum.  To, że Twoi rodzice mają kasę żeby kupywać Ci drogi, nie potrzebny sprzęt nie robi z Ciebie fotografa. taa.  Olsztyn jest głupim miastem, nie podoba mi się tu, kierunek studiów też się znudził+ matematyka na takim poziomie z rosyjskim nauczycielem jest dla mnie za trudna, nie radzę sobie. Nie mogę zebrać myśli. Za dużo ich, o wszytkim, o wszytskich. Ciekawa jestem przyszłości. Zobaczymy co pzyniesie jutro...

kocham te moje dwa niedorozwinięte czuby < 3