Franciszek Smuglewicz

Franciszek Smuglewicz

Bitwa pod Chocimiem

.

Franciszek Smuglewicz polski malarz przełomu XVIII-XIX wieku, twórca wileńskiej szkoły malarskiej.

Urodził się 6 października 1745 roku w Warszawie, w dość licznej rodzinie (miał pięcioro braci i siostrę) Łukasza Smuglewicza i Reginy z Olesińskich, siostrzenicy malarza Szymona Czechowicza. Ojciec Franciszka, malarz Łukasz Smuglewicz, był nadwornym malarzem króla Augusta III, a pochodził ze Żmudzi. To właśnie ojciec był jego pierwszym nauczycielem rysunku. Wkrótce ojciec zauważył niepośledni talent syna i oddał go na naukę dziadkowi  Szymonowi Czechowiczowi, słynnemu malarzowi tamtych czasów.

Młody Franciszek rysował kopie obrazów Czechowicza, który słynął z malowania scen religijnych, wzorowanych na obrazach włoskich oraz kopiował inne malarstwo akademickie. Jednak z biegiem czasu wypracował swój styl, który w niczym nie przypominał prac dziadka Czechowicza.

W 1763 roku Smuglewicz, przy materialnej pomocy ojca i dziadka, wyjechał do Rzymu, gdzie kształcił się u Antonio Maroni, był też uczniem i przyjacielem Antoniego Mengsa. Po dwóch latach uzyskał stypendium króla Stanisława Augusta Poniatowskiego i wstąpił do rzymskiej Akademii Świętego Łukasza, gdzie kontynuował edukację. Otrzymywał stypendium królewskie w wysokości 100 dukatów rocznie (wypłacanych w dwu ratach). Stanisław August wielokrotnie okazywał artyście swą życzliwość, a z kolei Smuglewicz studiował sumiennie. Zgodnie z upodobaniami monarchy wysyłał mu z Rzymu kompozycje historyczne o wątkach antycznych i biblijnych (włączane do zbiorów królewskich), obrazy rodzajowe. Już na drugim roku studiów zdobył pierwszą nagrodę za rysunek Powitanie zwycięskiego Abrahama przez Melchizedecha (zachowany w zbiorach Akademii) oraz rysunek Józef w więzieniu przepowiadający przyszłość swoją.