1917 Rastenburg - Kętrzyn

1917 Rastenburg - Kętrzyn - Rynek i Apteka "Adler" (Orzeł).

Kętrzyn leży na ziemiach plemienia Bartów. Najazdy Krzyżackie doprowadziły do spalenia istniejących grodów,  a mieszkańców którzy przyjęli chrzest, przesiedlano, pozostałych mordowano, wsie i grody spalono. Dopiero w 1329 r. zbudowano strażnicę krzyżacką na zgliszczach grodu, o pruskiej nazwie Rast. W pobliżu  już w 1330 r. rozpoczęto budowę kościoła św. Katarzyny (rozebrany w XIX w.). Walki z wojskami litewskimi, dowodzonymi przez Olgierda i Kiejstuta, doprowadziły do zniszczenia strażnicy w 1346 r. Zakon Krzyzacki już w 1350 r. zdołał odbudować osadę i rozpoczął budowę murów obronnych. Prawa miejskie zostały nadane 11 listopada 1357 r., przez Henninga Schindekopfa, przez lokację na prawie chełmińskim. Wójtem-zasadźcą został Henryk Padeluche. W obrysie murów od strony połudn. wybudowano warowny kościół św. Jerzego i zamek krzyżacki. Miasta bronić miało 13 baszt, wmurach zbudowano dwie Bramy: Wysoka i Młyńska i furtę Wodną.W czasie funkcjonowania Państwa Krzyżackiego, Rastenburg (Rastenbork), był siedzibą prokuratora. W historii miasta było ich  ok. 40-stu, z których dwóch pełniło później funkcję Wielkiego Mistrza Krzyżackiego. Po bitwie grunwaldzkiej prokuratorzy Rastenburga, podlegali bezpośrednio Wielkiemu Mistrzowi Krzyżackienu i posiadali uprawnienia komturów w zakresie lokacji wsi. Mieszczanie buntując się przeciwko rządom zakonnym, w 1440 r. przystąpili do Związku Pruskiego. Posłuszeństwo przeciw Wielkiemu Mistrzowi zostało wypowiedziane w 1454 r., mieszczanie opanowali zamek i prokurator zakonny Wolfgang Sauer został uwięziony i w kilka dni później, 17 lutego utopiony w pobliskim Stawie Młyńskim. Sprawa ta została nagłośniona przez Krzyżaków, jako jeden z argumentów za delegalizacją Związku Pruskiego. Na mocy rokowań Polsko-Krzyżackich, Wielki Mistrz zgodził się na amnestię dla mieszczan, pod warunkiem poddania grodu pod władzę Krzyżaków. Po wojnie 13-letniej, Rastenburg pozostał w granicach Prus Zakonnych. Dopiero po utworzeniu w 1525 r. Prus Książęcych, nastąpił szybki rozwój miasta, zakończony po wojnie ze Szwecją. W dniach 20-21.06.1807 r. stacjonował tu ze swoją Dywizją Poznańską, gen. Jan Henryk Dąbrowski. W czasie II-ej wojny światowej zbudowano Wolfschanze (Wilczy Szaniec). Bombardowanie w 1942 r, i walki w 1945 r. oraz spalenia przez Armię Czerwoną, doprowadziły do dużych zniszczeń miasta, w ok. 40 %. W 1946 r. Kętrzyn włączono do woj. olsztyńskiego. Początkowo miał się nazywać Raścibórz, Raściborz, ale ostatecznie 7.05.1946 r. nazwano Kętrzyn, na cześć historyka XIX w. Wojciecha Kętrzyńskiego. walczącego z germanizacją Warmii i Mazur.