szczęście co to

Szczęście... 
Móc obudzić się w swoim łóżku, móc obudzić się w... Twoim łózku. 

Móc spacerować nocą po Warszawie, czuć bicie serca oświetlonego miasta...

Słuchać bicia Twojego serca. Kiedy leże przytulona. 

MÓC SPĘDZIĆ ŚWIĘTA Z RODZINĄ, choć z roku na rok coraz mniej osób przy wigilijnym stole...

Móc przejść się po starówce, wygłupiać się, śmiać i przytulać idąc ulicą. 

Czekać 3 tygodnie, żeby paść sobie w ramiona i spędzić całe, króciutkie 3 dni razem.

Móc zobaczyć tygrysa. I zebrę. I flamingi.

Móc powiedzieć "dobrze, że jesteś". 

Wstać rano z myślą, że mogę iść na uczelnie. 

Napisać kolosa, zaliczyć, wiedząc, że to kolejny mały kroczek do wyznaczonego celu.

Móc marzyć o dobrym życiu, życiu z rodziną, gdzie każdy dzień będzie wypełniony ciepłem i miłością.

Gdzie nikogo nigdy nie zabraknie. A nasze wspólne łóżko będzie zawsze perfekcyjnie pościelone.

Mieć plany, marzenia. Ręce, nogi, (w miare dobrze funkcjonujący) mózg.

Które pomogą przejść przez tą drogę... 

W końcu wiem, że zyję, czuje, że zyję.

Dalej tęsknię, dalej boli, nie potrafie pogodzić się ze stratą.

Ale wiem, że muszę. I zrobię to. Czas leczy rany.

A podobno jak boli... to znaczy, że żyjesz.

kocham tę garstkę osób, która została w moim życiu...