Widzi Cię każdego dnia.Przechodzi obok Ciebie,być może się nad Tobą zastanawia.Za to Ty o niej nie myślisz wcale,lub bardzo rzadko,za to często możesz ją zobaczyć,czasem Cię w jakiś sposób dotyka,jest nieodgadniona,trudna do zrozumienia i tak często przychodzi niespodziewanie....Wielbicielka?Znajoma?Możliwe,lecz w tym przypadku to śmierć.

Jakie to dziwne jak dużo potrafi zmienić.Jak bardzo wpływa na tok rozumowania i odbierania świata.Czy teraz jestem już innym człowiekiem??Mam nadzieje że nie.

Tak bardzo pragnę aby idąc chodnikiem ktoś mnie zawołał.Odwracam się i widzę Ciebie.Twoje niebieskie oczy(może takie same jak moje?)Mówisz że to jakaś pomyłka,że ktoś się pomylił,że to ktoś inny,że już po wszystkim....dlaczego wcześniej nie doceniałem tego jednego krótkiego spojrzenia,jednego słowa skierowanego w moją stronę.

Siedząc na przystanku czy gdziekolwiek zastanawiam się czy Ty może też tu kiedyś siedziałaś???może w dokładnie tym samym miejscu co ja??

każda rzecz jaką mogłas mieć w rękach przeglądam....przecież twój dotyk kiedyś spoczywał czy na tym zeszycie czy na tej książce....może to chore ale teraz każdy posiłek przygotowany przez Ciebie byłby moim największym skarbem,tyle chciałbym się o Tobie dowiedzieć,jest tyle pytań których Ci już nigdy nie zadam...pytań na które nie usłysze odpowiedzi.

Boże jakie to teraz proste,dlaczego nie myślałem o tym wszystkim wcześniej.Może teraz jesteś blisko mnie,może teraz siedzisz obok i widzisz co pisze??To wszystko co się stało nauczyło mnie że wszystko przemija,mam PRZEŻYĆ ŻYCIE.Nie będe udawał że nic się nie stało,ale trzeba żyć dalej,wiem że przecież życie to tylko droga do wieczności.

niepotrafięmówić.pisze.