Jestem, w moim niebieskim lesie.

Dotykam, każdej iglastej gałęzi.

Słyszę, szum drzew który mylę z obijającymi się falami.

Idę, przez niebieski mech.

Lekko, świeżo i nie czysto.

Bo mam tyle grzechów,

których już nie wybawisz.

Widzę jasność,

jedno światło miliona świec.

Jesteś tu,

ale nie wiem gdzie mam cie szukać.

Jeden, dwa, trzy.....

Zasypiam jeszcze raz,

nie wiesz kim jestem.

Nie wiesz o mnie nic,

ale wiesz że idę moją droga.

Może masz ochotę się ze mną przejść ?

Nie masz wyjścia.

Zasypiam po raz kolejny,

szum i krzyk ciemności,

dwa mrugające światła,

czerwony blask,

czarne osmolone ściany,

kołyszą się myśli,

a ty dalej bawisz się moim umysłem.

Nie wiem gdzie jesteś,

ale wiem że gdzieś w pobliżu.

Szukam cię,

oszukując ból,

daje mu szczęście....