Cześć,

Mam na imię Klaudia i żyję.

Ale nikt nie wie tego co by się stało gdybym nie zorientowała się w odpowiednim momencie że robie źle. Ja ? Nie ja sama...

Dzięki pomocy innych zdobyłam się na odwagę aby zostawić moje stare życie w spokoju i zacząć na nowo.

Czy to jest łatwe ? Nie...

Każdego dnia walczę, ale jestem silna.

Bynajmniej tak mi się wydaję, wierzę w to że bez bólu jestem silniejsza niż kiedyś.

Tak, ból...

Jedyne co mnie zawsze trzymało, coś źle poszło ? No to do akcji wkraczały żyletki, scyzoryki, rozbrajanie na części maszynek jednorazowych i nawet temperówek...

Tak, to jest straszne. Robiłam to codzinnie, prawie codziennie. Bo czasami ból był nie do wytrzymania i nie byłam w stanie zrobić ani jednego kroku. Moim głównym punktem okaleczeń były uda. Ze względów chyba logicznych że zawsze noszę spodnie a że mamy jesień to nikt nie ma o to pretensji czy zbędnych uwag. Nie jest mi łatwo żyć bez tego bo z tym spędziłam już 2 lata. Okaleczanie swojego ciała nie jest w ani jednym procencie dobre, ranimy swoje ciało a głębokie blizny nigdy nie zejdą, ukrywamy swoje rany w każdy możliwy sposób, i żyjemy w ciągłym stresie aby nikt tego nie zauważył. Ciągły stres, napięcie i duża ilość rzeczy których nie możemy robić... Np. wyjazdy na basen, chodzenie w krótkim rękawku czy krótkich spodenkach. Nawet zwykłe mucie naczyń sprawia nam kłopoty kiedy mamy podwinąć rękawy... Ciągły strach. Zawsze mówiłam że mi się nie uda że to wszytsko jest bez sensu że wolałabym umrzeć niż ranić innych swoją obecnością... A ciągle tak było... I w sumie jest do tej pory. Ciężko jest wydostać się z tej pułapki, ale uwierz TY TEŻ JESTEŚ SILNY !!! Zobaczysz że możesz osiągnąć wszystko ! Tylko w końcu wyjdź ze swojego szarego pokoju, ściągnij słuchawki z uszu z tą smętną i dołującą muzyką i w końcu zacznij żyć tak jak zawsze miało być. Jeśli będzie to potrzebne to nawet zostaw swoich dawnych przyjaciół, zmień coś w swoim otoczeniu, zrób wsyztsko aby było ci dobrze... Już nie martw się o innych, i zacznij żyć !