te.

Zdjęcie można zatytułować " mam w głowie skunksa " XD

jest takie stare, że pamięta jeszcze jaskiniowców xd

Ostatnio się tyle chorych rzeczy napierdoliło, że nie umiem tego poukładać. Po pierwsze skrzywdziłam go. Nie życzę tego uczucia naprawdę nikomu. To jest tak chujowa bezsilność, że nie daje rady. Niby miało być już lepiej... Nie wiem, w tym wszystkim to chyba ja jestem wadliwa, a nie życie czy los. Ten świat jest taki brudny. Brudny od łez, bólu, krzywdy... Nie chcę w nim żyć. Z każdą sekundą mam dość. Mam ojca psychopatę, który zabrania mi oddychać. Łzy stały się jakby chlebem powszednim, a serce ciągle mi się rozpierdala. Ja z każdy momentem czuje , że jst gorzej. Ból innych też mnie przypierdala. Te tragedie do okoła mnie. To za dużo jak kurwa na mnie. Los zadał zostaniesz przy niej czy się poddasz? On się właśnie chyba poddał. Każdy zdrowy na umyśle człowiek pewnie by to zrobił. What about me then? Boje się następnych dni, godzin, minut, sekund. Żeby mieć jakiś punkt zaczepienia, w tym jebanym świecie  nie mam nic. Zabij mnie ktoś kurwa, zabij.

I obym nigdy więcej nie musiała tu żyć.