2017. Czym byłeś dla mnie, 2017?

Całkowicie odwróciłeś moje życie, drogi 2017. Byłeś ogromnym stresem, sezonową depresją, kłębkiem nerwów. Bywałeś smutny, zawiedzony, zapłakany i wręcz żałosny. Przez długi czas byłeś przedłużającym się momentem kryzysowym. Ale dałeś ogromnego kopa, wielką siłę, chęć działania mimo wszystko. Człowiek jest w stanie przetrwać (prawie) wszystko. 

Drogi 2017, dałeś mi tytuł licencjata na studiach. Dałeś mi pracę, dzięki której nie musiałam się prosić o nic, i o nikogo, i mogłam wiele decydować SAMA dzięki niej, choć nerwy i stres są jej elementem nieodłącznym. Dałeś mi szansę na odwrócenie swojej drogi, a ja z niej skorzystałam, mimo, że jednocześnie pozbawiłeś mnie pierścionka. Drogi 2017, pokazałeś kto tak naprawdę wytrzymał próbę czasu na studiach, jak i w życiu. 

Dałeś możliwość zatrzymania się i przemyślania niektórych kwestii w marnym bytowaniu. Dałeś wiele okazji do zabawy, radości i śmiechu. Dałeś też prawo do głosu, prawo do wyprowadzenia się i  prawo do wyrażania swoich poglądów, głośno i wyraźnie. Dałeś mi wiele nowych nut i grań z ukochaną orkiestrą, której tyle zawdzięczam. Dałeś mi możliwość poznania nowych, wspaniałych ludzi. 

Ale drogi 2017, przede wszystkim dałeś mi piękne, skrzatowe mieszkanie, które dzielę z najlepszymi ludźmi na świecie. Dałeś mi lokum, do którego chce się wracać, do którego chętnie przychodzą inni, z którego nie chce się wychodzić. I dałeś mi spokój ducha i poczucie, że za ścianą mam najbliższe osoby, na które zawsze mogę liczyć. "Czemu tak szybko mi upływa czas, niech ten wieczór się nie kończy... Chwilo, proszę, wiecznie trwaj!"

Za to wszystko, co się stało w 2017- szczerze dziękuję.