słynne schody pana Edka...

    Dlaczego słynne? Bo tak je nazywam! Wysoko, prawda? Jeśli przyjąć, że "schodek" ma 21 cm, to góra schodów jest na poziomie 4,20 m. Zdjęcie wykonane od strony dziobu w kierunku rufy - lewa burta.

    Wchodziliśmy do jachtu kolejno czterema drogami: kiedy nie było jeszcze poszycia obła i burt - po pięciu schodkach, widocznych zresztą, jak stoją przy końcu betonu. Przedtem stawialiśmy je po prawej burcie, na drodze z warsztatu do jachtu. Tak było do czasu poszycia prawoburtowego obła. Później wykonaliśmy schody na rufie i mogliśmy nimi wchodzić do czasu, gdy przyszło poszywać pawęż. Były już wyższe niż pierwsze. Miały dziesięć stopni i porządną poręcz. Następnie stanęły schody widoczne na zdjęciu - lewa burta, śródokręcie. Dwadzieścia stopni, poręcze z obu stron. Schody bardzo dobre, ale były pomyłką co do miejsca ich postawienia! Dziś schody stoją po prawej burcie i są połączone z pokładem długom pomostem, takim, by można było przy burcie, pod pomostem, przejeżdżać rusztowaniem na kółkach. Rusztowanie to będzie przydatne przy piaskowaniu, malowaniu i innych pracach.

    Nie mięliśmy dotąd, dzięki Bogu, żadnego poważniejszego wypadku. Owszem, często, pomimo stosowania "indywidualnych  środków ochrony osobistej" chodzi tu o okulary ochronne - zdarzają się zaprószenia oka tak poważne, ze kończą się interwencją okulisty! Raz jednak doszłoby do wypadku, który mógł być bardzo groźny w skutkach! Działo się tak: panowie pasowali ostatnie blachy pokładu. W kilku tak manewrowali poziomo niesionym arkuszem, że wypchnęli jednego z nich za burtę! Na szczęście ten, "wypadłszy" plecami, zawisł na zgiętych kolanach dzięki istnieniu wysokiego nadburcia. Blacha, którą puścił zablokowała stopy. Pod nim wspomniane 4,20 m i trylinka. Wisiał głową w dół...