Siema. Dawno nie dawałam notek, ale od rana do wieczora byłam pomocnikiem mechanika, także wgl nie miałam czasu. Jeszcze tylko jutro i szkoła ;/. Tak bardzo mi się nie chce. Cały sierpień zleciał mi tak szybko ;(. Może ta pierwsza połowa wakacji nie była zbytnio udana, ale w drugiej  bawiłam się świetnie i ten czas zleciał za szybko, pomimo tego, że spędziłam bardzo mało czasu z moimi głupolami. Jak sobie pomyślę, że teraz w szkole zostanie bardzo mało fajnych ludzi, to aż mi się chce płakać. Do gimnazjum dojdą osoby, z którymi nie łączy mnie tyle, co z poprzednimi.  Nie będzie już takich odpałów, bo myślę że nigdy nie będzie między nami takich więzi jak z osobami, które już wyszły z tej szkoły. Może ostatnią nadzieją zostanie tylko obecna IIIgim, ale i tak szkoda. Z jednej strony ciesze się, że całe dnie będę spędzała z moją niedorobioną klasą, ale z drugiej strony nie mam ochoty patrzeć na niektóre osoby i niektórych nauczycieli. Dzisiejsza pogoda mnie dobija. No, ale koniec z tym smuceniem. Mam jeszcze 2 dni i muszę je wykożystać pomimo tej pogody. Może dzisiaj do eop, a później to nie wiem jeszcze. Teraz już zbiegam ogarnąć dom i nakarmić królika ;D. Bajo.

_______________________________________________________________________________________________________

Mówią, że jestem niedojrzała. Żebym głośno nie słuchała muzyki, bo na starość będę głucha. Żebym nie siedziała na ziemi, bo w przyszłości będę chorować. Mówią, żeby się ciepło ubierać, bo jak będę starsza to będę mieć problemy ze zdrowiem. Mówią, że nie powinnam wieczorami wychodzić z domu, bo to przecież nigdy nie wiadomo co czeka za rogiem. I w pochmurny dzień, mówią że powinnam zostać w domu, bo zmoknę i będę chora, bo nie warto w taką pogodę iść na rower, na spacer, na boisko. Ale ja się pytam, po jaką cholerę mam się tym martwić? Jaką mam gwarancje, że w ogóle dożyje tych dni o których tak mówią? Zresztą, po co na starość będzie mi dobry słuch, wspaniałe zdrowie, co ja w tedy będę mogła zrobić. Czy nie lepiej mieć chociaż co wspominać? Wolę czerpać garściami póki jeszcze mogę. Przestać wreszcie tak bardzo martwić się o cholerne jutro.