dawno mnie tu nie było, tym bardziej w wydaniu mnie ;)

myślałam o fotoblogu, który umiera śmiercią naturalną, chociaż fakt mam do niego sentyment. Iloma on już rzeczami miał nie być. cytaty. tylko zdjęcia makro. wybrane piosenki. życiowe morale, opisy postanowień, wylewanie smutków, byleby gdzieś móc uspokoić myśli i złożyć w całość, ale to wszystko jakoś przemijało. Jedne postanowienia na rzecz zmiany planów, niechęci, braku pomysłów, innych postanowień. Częste powroty, gdy było albo źle, albo wracało nagłe natchnienie pisania czy dania czegoś od siebie. W ostatnim czasie mam wrażenie, jakbym stała gdzieś na rozstaju dróg, pomiędzy jest okej, a jednak chciałabym walczyć o coś lepszego. Czasem ta pocieszna i zmęczona moja buźka mnie irytuje, czuję, ze powinno być inaczej, ale nie wiem jak, jak się za to zabrać, jak być sobą, a jednocześnie czuć się pasującą do społeczeństwa i do roli, którą gdzieś się tam w nim odgrywa...

Coma, jakoś ostatnio gdzieś tam leci w tle ;)