Cieszyńskie ! ;)

Jesteś moim spokojem i myślisz za mnie,

gdy nie widzę nic poza zamętem.

Czasami pochłania mnie niewinność martwa i krztuszę się nicością,

gdy gości we mnie nieszczera przepaść.

Ale wtedy jesteś Ty. Jesteś. I milczysz.

Bo wiesz, że słowa nie oddadzą tego co przypomina mój brudny taniec.

Tańczę na linie w nocy,

wiruję samotnie w otchłani zmysłów.

Nad Tobą roztaczam cierniste zmartwienia,

i zmuszam Cię byś krztusił się niejawnym marzeniem.

Moim marzeniem o wielkości zmysłów,

które próbuję na siłę w Tobie rozbudzić.

Potykam się o swój egoizm czasem włączając sumienie,

a wtedy przepraszam.

Staram się nie stracić tego co buduję,

ale szkło wbija mi się w nadzieję, i cierpię.

Cierpię za ludzi, za ich wszystkie błędy.

A wtedy Ty nie dajesz mi nie chcieć i nie wierzyć.

To i tak nie chcę ufaniem rozbudzić emocji,

bo pragnę za wiele, za bardzo, za szybko.