Pierwsza wolna sobota od dawna. 

Życie gna tak, że rzadko mam czas zastanowić się nad tym co się dzieje. Nad tym co się już wydarzyło. Nad tym co nas czeka. 

Lubię chwile takie jak ta, tylko dla mnie, dla moich wspomnień, nostalgii. Tak jak bardzo kocham życie, tak czasem potrzebuję pozwolić sobie na smutek. Nie zawsze musisz czuć się szczęśliwym, niebo nie zawsze jest niebieskie, ale zawsze jest piękne.

Ostatnio łapię się na tym, że tęknię za tym, co już było, ze świadomością że, nigdy ale to przenigdy nie będzie już tak samo. 

Nie zjem już ulubionej zupy w internacie,  nie ogrzeję się przy ognisku w tym jednym jedynym miejscu, moim miejscu, z którego tak dobrze widać gwiazdy, nie poczuję już nieopisanej euforii po wygranym meczu, nie wypije już wina z ludźmi, którzy kiedyś tworzyli mój świat. Teraz oni i ja mamy odzielne światy. Nie zapale już nocą papierosa na parapecie mojego starego domu. Nie spojrzę już nigdy w Jego oczy. 

Coś cholernie ważnego przemknęło niepostrzeżenie. Niezauważalnie dobiegło końca. 

Mam tylko dziś i setki wspomnień.

Powiedz coś, zdaje się na ciebie
Będę tym jedynym, jeśli chcesz
Podążyłbym za tobą gdziekolwiek
Powiedz coś, zdaje się na ciebie

I czuję się taki mały
To mnie przerosło
Nie wiem już nic

I będę się potykać i upadać
Wciąż uczę się kochać
Dopiero zaczynam raczkować

Powiedz coś, zdaje się na ciebie
Przepraszam, że nie potrafiłem do ciebie dotrzeć
Podążyłbym za tobą gdziekolwiek
Powiedz coś, zdaje się na ciebie

I przełknę swoją dumę
Jesteś jedyną, którą kocham
I mówię "żegnaj"

Powiedz coś, zdaje się na ciebie
I przepraszam, że nie potrafiłem do ciebie dotrzeć
I podążyłbym za tobą gdziekolwiek

Powiedz coś, zdaje się na ciebie

Powiedz coś, zdaje się na ciebie
Powiedz coś...

https://www.youtube.com/watch?v=Eqbojbu5Z-w