Michaaaał ; *

Michał Michał Michał Michaaaał ; ]

Czytam swoje stare notki i czuję się jakbym cofała się w czasie. Dziwne uczucie. Aż chciałoby się zmienić bieg wydarzeń. Tylko że nie za bardzo wiem co by tu poprawić, bo znając moje szczęście wyszłoby jeszce gorzej. Podsumowując, moje całe życie kręci się wokół narzekania na wszystko i wszystkich. Cały czas podkochiwałam się w jakichś... nie wiem jak by ich tu określić - indywidualnościach. Raz z lepszym skkutkiem, raz z gorszym. Ale zakończenia były takie same: mój ogromny żal i wieeelka rozpacz <patos>.

Żal za mnie .

Lecz po ostatnim "incydencie" całkowicie zraziłam się do tej wspaniałej, ale jakże wybrednej płci. Tylko głupio mi trochę, poniewaz przed każdym moim "ukochanym" wyjawiałam swoje problemy i nie wiem czy za ich pośrednictwem nie dowie sę o tym pół społeczeństwa. Całe szczęście, że przez ostatni rok nie miałam jakich wielkich dylematów życiowych a zazwyczaj moje smuutki były związane z presję szkolną albo z nieszczesliwą miłością, więc nawet jesli kilka  osób za dużo sie o tym dowie to większej kompromitacji nie będzie.

Jednak człowiek (a bynajmniej ja) wciaż wynajduje nowe problemy i stwarza nowe sekrety, także o niedobór zmartwień się nie boję. Zauważyłam, że w czasie wakacji, na luzie, jest mi znacznie łatwiej niż podszas roku szkolnego, kiedy to bałam się prawie każdej odpowiedzi ustnej. Wniosek z tego taki - nawet w Gdyni nie zamierzam się przejmować, Zaczynam od zera - nowa szkoła, nowi znajomi, nowi nauczyciele, nowe życie !!! Mogę nawet pokusić się o stwierdzenie diametralnie inne życie. Totalnie zobojętniałam w wobec chłopaków i to jest moją szansą. Choć co prawda nie wiem w jakim kierunku może się to potoczyć. No ale cóż - chyba gorszej sytuacji sercowej jak beznadziejne zakochanie w chłopaku być nie może . ? ; ]

Długiego i słonecznego sierpnia wszystkim ! ; pp