nie mam pomysłu...

Nie mam pomysłu

na siebie za 10 lat lub za 20 lat, lub sam w siebie nie wierzę...

nie mam obmyślonego patentu na przetrwanie w dobrej kondycji psychicznej na ten czas za ileś tam lat.

Wcale nie tak dużo.

Czas się niemożebnie kurczy.

W jakimś momencie życia wydaje się, że TAK będzie wiecznie, jak jest, że można bezkarnie przepierdalać godziny, dni, miesiące.

A po jakimś czasie, mniej więcej od 35 roku życie wszystko gwałtownie przyśpiesza.

No sam nie wiem. Ale jakoś to mnie przygnębia, to całe mijanie i brak umiejscownienia się w nim.

Wiem, że bardzo chciałbym poczuć, jak to jest być na prawdę szczęśliwym,

czy na to trzeba sobie zasłużyć czy to poprostu się zdarza?

A szczęście to dla mnie adoracja, akceptacja i zachwyt, czyli jednak wychodzi, że musi być zasługa.

Czyli dupa z tego będzie :(

Ale moja prze zajebista intuicja podpowiada mi, że ja nie mogę tak odejść z tego śwaita nie zaznawszy tego poczucia,

taka jakaś nieszczęśliwa i z dupy strony. Musi nastąpić jakiś moment pełni.

Stanę na raz i ani zmarszczki mi nie będą straszne, ani metryka, ani kariera taka czy siaka, ani konto takie czy owakie,

ale tak ogólnie stanę sobie i powiem, czuję, że to właśnie jest to. 

    <<<   ASK    >>>