Wspomnienia, wspomnienia i jeszcze raz wspomnienia to jest to co mnie zabija, jest wiele takich, że na samą myśl się uśmiecham ale nie zmiania to faktu, że przy poszczególnych głowa mnie boli.. Tyle znajomych umiera, jak to mówią tak kolej człowieka ale do chuja pana nie w wieku 20 lat!!! wspomnienia heh zabawne, ale właśnie w takich momentach wolałabym ich nie pamiętać, chciałabym się ich pozbyć bo to one doprowadzają mnie do łez, wtedy nawet pamięć o tych dobrych chwilach nie jest wstanie mi przywrócić równowagi, po prostu padam na pysk. Jestem szczęśliwa zajebiście szczęśliwa, mam wspaniałego faceta, cudowną przyjaciółkę i kochaną - jebniętą rodzinkę tylko najbardziej obawiam się tego, że prędzej czy później to stracę. Jaki jest sens naszego życia? Skoro żyjąc odważnie, włucząc się po barach, pijąc do utraty przytomności jedyne co możesz zyskać to opinie DZIWKI! i przy okazji utarte zdrowia.. Z koleji żyjąc spokojnie, planując przyszłość tj. prace, wykształcenie możesz stracić jeszcze więcej - bliskich dla których nie będziesz miał czasu. Powie mi ktoś kurwa jaki jest sens w życiu? Życie to pierdolony tragizm każda decyzja prowadzi do chujostwa! (Nie będe rozwijać tej myśli bo musiałabym poświecić sporo czasu). Na dzień dzisiejszy wszyscy z którymi domniemanie się puszczałam, wszysycy dla których jestem dziwką, wszyscy którzy mają jakiś problem w związku z mą osobą (a nie opotrafią mi tego powiedzieć) wszyscy anonimowi rzucający na mnie oszczerstwa możecie pocałować mnie w PIZDĘ!!

wszyscy Ci którzy są prawdziwi, są przy mnie - chwała wam za to!