Odnajduję w kącie zapomniany list
W którym ważysz każdą myśl
Z pocałunkami pełnymi grozy
Odchodząc dopisałaś ostatnie zdanie
Na pergaminie minionego życia
Ziemia pokryta złocistym pyłem

^{Niebo zamknięte zostało na klucz}

Odarci z godności
Nie spoglądamy
Już na siebie
Porażeni jadem obojętności
W pokornym śnie
Uspokajamy sumienia..

Dann..

Nie będę cię pocieszać słowami: "Wszystko jeszcze będzie dobrze."

Na pewno będzie. Musi być.

Klepsydry przemijania
Odmierzają okruchy życia
Wypełnia się nasz czas
Na dnie krateru bezsenności
Wesołe krasnale przerzucają sny
Wypatrujemy horyzontu szczęścia
Z każdą chwilą powoli znikamy

I już niedługo, jak przez mgłę, dostrzeżesz zarys jego twarzy.

Bo we śnie i na jawie będziesz widziała innego.

Nie wyszło.

Trudno.

Nie ma co się zadręczać. Trzeba wziąść się w garść i stanąć na przeciw jemu.. na przeciw światu.. Niech zobaczą i powiedzą: silna Daniela, silna..

A przyjaciele pomogą Ci powstać. Dostrzerzesz kto naprawdę potrafi pomóc. Kto otacza cię ramieniem, gdy tego potrzebujesz.

Teraz wiesz, że nie On..

No ale co ja mogę wiedzieć ?

^{No co ?!}

^{Słuchaj głosu serca...}