To było w wakacje. Wyjechałam na obóz z moją przyjaciółką. Już gdy byłyśmy w autokarze zauważyłam 2 fajnych chłopaków. Po paru dniach zaczęłam poznawać wiele osób m.in ich. Fajnie mi się z nimi gadało. Nawet nie wiem kiedy zaczęłam podobać się jednemu z nich. Wspólne pogawędki bardzo nas do siebie zbliżyły. Mieliśmy jeden wspólny temat sport. Ja gram w siatkę on w nożną ale i tak znaleźliśmy w tym wspólny język. Koleżanka z pokoju chodziła już z jego kolegą, więc on też do nas przychodzi . Pewnego dnia poprosił mnie o numer telefonu. Byłam podekscytowana że taki przystojny chłopak chce mój i to właśnie mój numer. Przychodził coraz częściej pisał. Uważał że jestem wyjątkowa. A ja tak właśnie się przy nim czułam. Na przywitanie i pożegnanie całowaliśmy się w policzek. Niby takie nic ale dla mnie miało duże znaczenie . Był taki wyjątkowy to jak wtulał się w moją szyję, jak sypał komplementami, jak tulił, jak umiał pocieszyć, i te jego śliczne błękitne oczy. Był idealny. Mieliśmy od siebie 50 km.. Według mnie mało. No i właśnie wróciliśmy z koloni. Obiecywał że będzie przyjeżdżał że będzie dalej kochał że mnie nie opuści. Po 2 dniach od rozstania napisał że nasze uczucie nie ma sensu, że dzieli nas za duża odległość, że i tak by z tego nic nie wyszło. Może dla niego. ;/ Załamałam się. Codziennie płakałam. Wszystko przypominało mi właśnie jego. W radiu leciała jego ulubiona piosenka. Wydawało mi się że idzie ulicą. Ciągle miałam przed oczami ten jego śliczny uśmiech . Potem zdałam sobie sprawę z tego że najwyraźniej nigdy mnie nie kochał. Smutne ale prawdziwe. No trudno. Życie ...