Patrzę na swoje życie sprzed roku i szczerze? Cholernie za nim tęsknię. Miałam wszystko, miałam wszystkich których potrzebowałam, a teraz zostały po Was tylko wspomnienia i łzy. I zdjęcia. Dużo, dużo zdjęć, które tylko mnie bardziej dobijają. Tak strasznie Was potrzebuję. To teoretycznie tylko 2 osoby, a do nich ograniczał się mój świat. Już nie pamiętam tych kłótni, pamiętam za to każde: dziękuję że jesteś, bądź już zawsze. I ja jestem, a gdzie wy się podzialiście? Może nie jestem już taka sama, ale to nadal ja,sama, zagubiona dziewczynka, który myśli tylko o tym co robisz. Macie swoje życie w którym już nie ma dla mnie miejsca, w porządku, rozumiem.
T ę s k n i ę .