Nie byłaś nam jak matka, lecz służyłaś radą

Nie byłaś nam przyjaciółką, choć rozumiałaś

Bunt szaleństwa młodzieńczych źrenic i stóp

Nie byłaś nam idolką, a chcieliśmy być jak Ty

Kiedy mocnym sznrem wiązałaś stanowcze słowa

Nie byłaś nam wzorem, ale pokochaliśmy

Twoje pragnienie lekkiej, nieskrępowanej wolności

Nie byłaś nam bliska, a mimo to znaliśmy na pamięć

Splecione warkocze pisanych przez Ciebie słów

Utkanych w wersety krzyżujące rymy z muzyką

Nie byłaś nam ani Korą, ani Olgą, ani głosem z radia

Byłaś ideą, której każdy chciał w swoim życiu dotknąć.

Byłaś odwagą do buntu, do której my młodzi byliśmy zbyt nieśmiali

Byłaś siłą do niezmąconego bycia sobą wobec nijakości masy społecznej

Byłaś stanowczym głosem, który niknie wśród szeptu niezdecydowanych

Byłaś barwnym, wolnym ptakiem w tle szarych miraży osobowości

Właśnie Kora, byłaś.