W imię Boga poszli, by nie umierać martwymi

Poszli i zginęli w kłębie dymu i kurzu

Ich lot przerwał świst skrzydeł amunicji

Zawalił im się świat na głowy od huku bomb

Choć ich już dawno tutaj nie ma

Pokazali nam jak żyć, nie jak umierać

By nie kulić się ze wstydu w trumnie

Rysą na szkarłatnym sercu był Twój los

Zgrzytem nieodpowiedzialnej historii

Pięknem zaklętym w pozytywce

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Boże zasłoń proszę swój wzrok

Przepasaj purpurą swą twarz

Zarzuć kurtynę pogadry

Na zakończone przedstawienie

Aktorzy pomarli z lawiny cierpienia

Gruzy walającego się miasta pożarły mieszkańców

Przebiegli niejedną salwę wprost z nieba

W czasach gdy sąsiad morduje sąsiada

Wybudowałeś swój krzyż na ramionach ulic

Zawiśli na nim Polacy by pokazać

Jak bardzo kochają dwa kolory

Kiedy ich czystość splamiła krew