Naj­piękniej­sze chwi­le przeżywa­my wte­dy, kiedy do­wiadu­jemy się, że ktoś nas kocha. 

Każdy po­winien mieć ko­goś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiado­mo jak dziel­ny, cza­sami czu­je się bar­dzo samotny. 

Szczęście nie polega na tym, żeby zdobyć to, czego pragniesz. Polega na tym, żeby pragnąć tego, co już masz.

Często jest tak, że co cenne i stracone, po odnalezieniu jest inne, niż gdy je zostawiłeś.

Są ta­cy, którzy uciekają od cier­pienia miłości. Kocha­li, za­wied­li się i nie chcą już ni­kogo kochać, ni­komu służyć, ni­komu po­magać. Ta­ka sa­mot­ność jest straszna, bo człowiek uciekając od miłości, ucieka od sa­mego życia. Za­myka się w sobie. 

Można odejść na zaw­sze, by sta­le być blisko. 

Cza­sami kocha się in­nych za coś, cze­go oni sa­mi nie są świadomi. 

Cza­sem mil­cze­nie tworzy praw­dziwą roz­mowę między przy­jaciółmi. Bo nie zawsze liczą się słowa, lecz to, co chce się po­wie­dzieć bez słów. 

borntodie14