Hipotermia

Nie mam pojęcia, co się stało ze mną

Coś zamieniło światło w ciemność - negatyw

Ostatni rok, dwa miałem ciężko

Znowu czuję się jak przegrany śmieć, bo

Wszystko się wali prócz tej ściany przede mną

Mówiłem sobie wiele razy zmień coś

Zmieniałem, byłem daleko stąd

Wyszło na to, że to nietrwałe

Stoję dokładnie tu, gdzie stałem parę lat wstecz

Lecz oczy, którymi patrzę zgubiły swój blask gdzieś po drodze

Gdyby nie te parę pompek i brzuszków

Które wytrwale tak robię co dzień wciąż bym leżał w łóżku

Nie dorwiesz mnie pod telefonem, ziom, cóż znów?

Nie chce mi się zamieniać z kimkolwiek choćby dwóch słów

Mam swój dół, pierdolę odpowiedzi na maile

Nie chcę odwiedzin, chyba, że masz dla mnie lek na receptę

Biorę te, które mam, ale zdają się lecieć w próżnię

Ile trzeba tego zeżreć, żeby nie chcieć umrzeć?

Hipotermia, zimny wiatr

Rozwiewa ślad po niespełnionych marzeniach gdzieś tam głęboko na

Dnie mojego zmarzniętego serca, a ja

Nie umiem znaleźć w sobie światła nawet w świetle dnia

Chyba mam już obsesję na punkcie broni

Huku strzału, choć broniłem się zawzięcie podczas wizyt w WKU

To raz na album muszę mieć to, klik, klik, bang

Cziki pow, blaow, albo inny dźwięk

To siedzi we mnie gdzieś, czemu lubię przytknąć do skroni

Swoje palce imitując ich kształtem kształt broni

Emocjonalne sinusoidy, mój własny mózg 

Funduje mi przeloty od K2 aż po Mariański Rów

Kiedyś szukałem całej winy w alko

Przestałem pić, bo widziałem jak to mi niszczy moralność

A zależało mi na nas, miało być łatwo, a w zamian

Zmieniłem się w psującego ci wyjścia na miasto chama

Nie zasługiwałaś na te frustracje

A ja nie chciałem, żebyś kiedyś mnie znalazła z dziurą w czaszce

Nieraz myślałem o nirwanie, jeden strzał

Jak u Kurta, stąd to whateva, nevermind na mojej klatce....