Spacerologia

Na tym to polega, że najmniejsi nigdy nie są zauważani,

a ich sens istnienia sprowadza się do byle zdjęcia, dzięki

któremu ktoś wreszcie go zobaczy... z ludźmi wydaje mi

się jest znacznie gorzej. Dziś przekonałam się, że nie

tylko walczą o zainteresowanie drugiej osoby, ale szkodzą

przy tym innym. Zrobią wszystko by to osiągnąć.

I to wcale nie zwie się ambicją.

Spacer pomaga, ktoś powiedział, że chodząc po mieście,

przyglądając się mijającym mnie ludziom, przypominam

mu postać z książki... próby wyłowienia fragmentu urwanej

rozmowy dwóch przechodniów... szkoda, że milną tak szybko,

kiedy przechodzą obok. W myślach oceniam bezkarnie każdego,

nie mówiąc przy tym nic.. i patrzę jak gdyby nigdy nic rzucając

im martwe spojrzenia. Tak łatwo jest oszukać drugiego człowieka...

i właśnie dlatego:

http://hauser.post.wrzuta.pl/audio/9EzpglRyy5I/mariusz_lubomski_spacerologia