i za każdym razem zastanawiam się czemu tak często te słowa idealnie pasują...

'Co Ty zrobiłeś z moją głową? Wiem, że nie byłbyś z siebie dumny. To nie o to chodzi. Wiedz jednak, że wszystkie skrzywienia psychiczne, całe to niewychodzenie spod kołdry to Twoja zasługa.

To jest trochę nie w porządku. Przecież nie wierzę w pisanie o Tobie z wielkiej litery. Namieszałeś jednak wystarczająco dużo, żeby stało się to nawykiem.

Mylę się sam sobie, nie rozpoznaję.

Wspomnienia kojarzą mi się jednoznacznie z konkretnymi zapachami, a mój żołądek skręca się wtedy w przeróżny sposób. Mam za dużo wspomnień. W połączeniu z wybujałą wyobraźnią, gdy zamknę oczy, widzę zbyt wiele zbyt realistycznych rzeczy. Na domiar złego, zwijam się w kłębek. Szukam bezpieczeństwa we własnym ciele. Sam oddaje się w ręce oprawcy.

Dreszcz. Nawet pamiętam jak bardzo miękkie miałeś usta.

Przypominam sobie wszystko. Mogę usiąść i spisać plan wydarzeń, jak w podstawówce. To przypominanie sobie traktuję, trochę paradoksalnie, jak azyl. Jednocześnie uciekam przed nim, ale chowam się właśnie w nie. Wydaje mi się, że jeśli odpowiednio pokieruję wspomnienia, nie zrobią mi krzywdy. Puszczone wolno, zagryzłyby mnie. Dozuję je, w całości kontroluję. W całości kontroluję.

Miazga. Zbitka słów. Szara, mokra pulpa z liter.

Przychodzi taki dzień, jaki przyszedł dziś. Bez zwiastunów, maksymalne natarcie. Wtedy nic nie pomoże i jedyne co pozostaje, to nie zamykać oczu i nie otwierać okien. Jedno potknięcie i cały wysiłek idzie na marne. Dziś nie jest dobry dzień.'