Masz tak czasem, że skupiasz się na każdej czynności którą robisz? 
Zastanawiasz się czy podejmujesz słuszne decyzje. 
Jakim człowiekiem jesteś, a jakim byłeś.

Żyjąc wspomnieniami nie idziesz do przodu tylko się cofasz.
Tkwię w nicości. 

Wciąż te same piosenki odsłuchiwane po nocach.

Chyba brakuje mi osoby, którą byłam kiedyś. 
Bardziej beztroska, otwarta, odważna. 
Wiedziałam czego chcę, 
tylko Ciebie.

Jesteś nieosiągalny dla mnie, ale dostępny dla reszty świata. 

Niesprawiedliwość.

Jak to jest, że melodia potrafi przywrócić Twoją obecność.
A przynajmniej wyobrażenie o niej.

Jak to jest, że pamiętam każdy moment naszego wspólnego życia. 
Każde pomieszczenie, w którym byliśmy razem. 
Choć minęło tyle lat widzę przed oczyma widok z okna Twojego pokoju. 
I czuję na sobie obecność tego śniegu, który wtedy spadał mi na twarz. 
I chłód, który czułam w sercu, kiedy miałeś wątpliwości. 
I ciepło Twoich rąk, kiedy z nienacka zakrywałeś mi twarz na mieście
Bym zgadła, że to Ty.

Jak to jest, że jesteś, 
choć Cię już nie ma. 



Really too late to call.